Brutus staat geparkeerd voor ons eerste overnachtibgsadres in het centrum van Potsdam

Vanmorgen zijn we, uitgezwaaid door familie, vertrokken voor onze trip naar de Noordkaap. Helaas vertrokken we met een lichte regen. Ook gedurende de dag kwam er veelal water naar beneden. Aan het einde van de middag arriveerde we in Potsdam. Een voorstad van Berlijn. Op het plein bij de Branderburger Tor van Potsdam namen we ons eerste biertje. Dag 1 zit er op

Met nog een krappe twee weken voor de boeg worden de laatste loodjes voor de reis volbracht. Voor de laatste keer mocht Brutus op de brug bij garagebedrijf van der Werf in Sassenheim en hielp Daniel met de laatste controlebeurt. De koelvloeistof is weer aangevuld, olie gepeild en de banden weer op spanning gebracht. Brutus is klaar voor de reis naar de Noordkaap.

Afgelopen week is Wouter geslaagd voor zijn eindexamen. Dit was een randvoorwaarde voor de reis. Nu staat niets de trip naar de Noordkaap meer in de weg. Nog 11 dagen te gaan.

Vooruit dan maar, nog een hoogtepuntje van de reis, zeker omdat de bijbehorende foto zo mooi is. De Trollstigen is de Trollenroute. Een route van twintig kilometer met maar liefst elf haarspeldbochtend. De route leidt naar Geiranger. De Geirangerfjord is de smalste fjord van Noorwegen

Aan het einde van het schiereiland Lofoten ligt het indrukwekkende vissersplaatsje Reine. Veel foto s van Lofoten worden hier genomen door het bijzondere uitzicht. Via een klim naar de Reinebringen, een schitterend uitkijkpunt op het schiereiland, hebben we een fantastisch uitzicht op de rotsen, wateren en het plaatsje Reine. Nog 23 dagen tot vertrek.

Met nog een krappe anderhalve maand voor de boeg voor vertrek, hebben we besloten de route iets aan te passen. Omdat wij allebei al eerder de Noorse fjorden gezien hebben, leek het leuk om het laatste stukje door Zweden te rijden. Hoewel de natuur daar prachtig is, haalt deze route het niet bij de pracht van het fjordengebied. We hebben besloten om hier toch langs te gaan. De omgeving is mooi genoeg om tweemaal te bezoeken. Kijk naar de foto s per dag op www.brutusontour.nl helemaal onderaan.

Met nog twee maanden te gaan voor de trip naar de Noordkaap is Brutus ook weer klaar voor de nieuwe reis. Na terugkomst uit Japan hebben we de achterveren vervangen. Helaas bleken deze te licht. De auto hing achterover en bij drempels veerde de vering compleet in. De luchtbalgen in de veren moesten ergere problemen voorkomen. Gelukkig had de Landrover dealer van Maren in Katwijk nog een setje liggen. Gele ! Ook de schokdempers, de verwarming en de remmen zijn vervangen. Met de nieuwe veren staat Brutus nu wel vijf centimeter hoger op zijn pootjes. Klaar voor de trip. Nog 63 dagen tot vertrek

Over ruim drie maanden gaat Brutus opnieuw op reis. Dit keer is de reisbestemming het uiterste puntje van Noorwegen. Via de Baltische Staten rijden we richting Tallinn. Hier steken we de Oostzee over naar Helsiki. Via Finland rijden we noordwaarts tot de grens met Noorwegen. We zijn dan al bijna bij de Noordkaap. Via de Noorse Fjorden en het schiereiland Lofoten rijden we weer terug naar Nederland. Vertrekdatum: 1 Juli 2017

De Noordkaap is het meest noordelijke stukje van Noorwegen en behoort tot een van de meest noordelijke gebieden van Europa. De Noordkaap ligt boven de poolcirkel. Dit betekent dat in de zomer de zon ook 's nachts niet onder gaat en in de winter er nauwelijks daglicht is.

Van 1 juli tot en met 26 juli gaan we op pad naar de Noordkaap. De Noordkaap is het meest noordelijke stukje van het Europese vasteland.

Vandaag zijn we na 23.500 kilometers, 21 landen, 28 grensovergangen, 21 keer door de politie staande gehouden, maar zonder bekeuringen, ruim 70 keer getankt per voertuig, 3000 liter diesel voor Brutus en een vergelijkbare hoeveelheid benzine voor de motoren. Een lekke band. Een keer compleet vast gezeten in de modder. Een paar kleine valpartijtjes, maar zonder aanrijdingen HEBBEN WE VANDAAG TOKYO BEREIKT.

Vanuit Ulaanbaatar is het 4.000 kilometer rijden over de Trans Sebirian highway. EEn afstand die we ons in Nederland nauwelijks voor kunnen stellen. Aan het eindevan de highway ligt Vladivostok. Vladivostok klonk vroeger op school als een plaats aan het einde van de wereld. Nu staan wij er. We zijn er helemaal naar toe gereden. Fantastisch.

Als je lange dagen op de motor doorbrengt zoals nu in Siberia is er veel tijd om na te denken over van alles en nog wat. Heel erg op de weg hoef je niet te letten, het asfalt is goed en het verkeer gedraagt zich redelijk netjes. Soms word je dan wat filosofisch en ga je denken over de zin en onzin van dingen. Zoals geloof en bijgeloof. Op onze reis richting het oosten zijn we door allerlei landen en culturen gekomen waarbij onlosmakelijk je in aanraking komt met een van de grootste bindende factoren tussen mensen hier en dat is vaak het geloof. Toch anders dan in onze grotendeels ontkerkelijkte samenleving. Bijgeloof is volgens Wiki een niet op godsdienst of wetenschap gebaseerd geloof. Volgens mij is geloof als religie ook niet op wetenschap gebaseerd want als iets wetenschappelijk bewezen is is het geen geloven meer maar feit. Wetenschap is gebaseerd op empirie en falsificatie. Zolang er niet bewezen kan worden dat er een God, Allah of hoe je het ook wil noemen bestaat staat geloof voor mij gelijk aan bijgeloof. Ik wil best aannemen dat er een historisch figuur heeft bestaan als Jezus of Mohammed maar daar houdt het dan wat mij betreft wel een beetje op. Laat onverlet dat iedereen vrij staat of dat het in ieder geval vrij zou moeten zijn om te geloven wat je wil en dat je dat moet respecteren (in principe). Geloof is nooit een belangrijk item geweest tijdens onze ontmoetingen. Als je je een beetje houdt aan de lokale gebruiken was het nooit een probleem om een kerk, moskee of tempel te bezoeken. Mensen wilden soms vol trots bijvoorbeeld 'hun' moskee of klooster laten zien. Geloof als religie staat voor mij zoals ik eerder zei dan ook gelijk aan bijgeloof. Bovennatuurlijke of magische krachten toekennen aan iets dat niet bestaat of aan een object. Ook ik maak me daar schuldig aan. Op mijn reis word ik vergezeld door verschillende mascottes/gelukspoppetjes en andere dingetjes. 1 zit permanent op de motor, 1 zit in de bagage en enkelen zitten 'op mijn lijf'. Ze dienen 'ter bescherming' van lijf en leden. Als zodanig hecht ik er waarde aan en raak ik zelfs in paniek als ik ze niet zie of vind maar waarschijnlijk meer doordat ik daarbij denk aan diegenen die mij lief zijn en ze aan mij gegeven hebben dan dat ik ze bovennatuurlijke machten toeken. De enige keer dat ik echt hard gevallen ben met de motor had ik diegenen die ik op mijn lijf draag echter niet op zak. Dus misschien toch.....

Bij het verlaten van Mongolie passeerden we het laagste punt van het land. Dit meer ligt nog altijd op 500 meter, hoger dan heel Nederland. We dachten een strandje op te rijden bij het meer, maar zakten weg in een zware drassige klei. Brutus zat tot de assen vast. Enkele lokalen te paard kwamen helpen. Zij haalden wat hout voor onder de wielen en hielpen duwen. Na een uurtje ploeteren hadden we Brutus weer los. Gelukkig.